Thema: WMO in nieuw vaarwater
Vraag:
Al een jaar of 3-4 geeft de gemeente samen met de zorgaanbieders uitvoering aan de Wet Maatschap-pelijke ondersteuning. Een vorm van gedwongen samenwerking die vooral gericht werd op een efficiënte werkwijze op operationeel niveau. Nu we een aantal jaren later zijn, beginnen we ons een aantal essentiële zaken af te vragen: werken we eigenlijk wel samen met de zorgaanbieders of is het een dictaat en – nog essentiëler – is die samenwerking wel gericht op een gezamenlijk doel en een gedeelde Why? Heeft de ‘kwetsbare mens’ wel voorop gestaan? Vragen die we ons eerder hadden moeten kunnen stellen, maar die gelukkig nu wel leiden tot een duidelijkere richting en koersbepaling.
Leerervaring:
“In algemene zin heb ik geleerd dat als je op zoek gaat naar de why je veel meer gemeen hebt met elkaar dan je denkt (en er dan bijvoorbeeld ineens niet meer de tegenstelling ‘beleidswereld vs. de uitvoeringswereld is’), dat vond ik mooi tot uitdrukking komen in de casus van Eveline, waaruit bleek dat financiën en de primaire afdelingen veel meer met elkaar gemeen hadden dan we aanvankelijk dachten. Samen zoeken naar de bedoeling / why is de sleutel tot verandering.
Ik ben met mezelf geconfronteerd tijdens de leergang, ik dacht dat ik al een netwerker was maar eigenlijk zit ik echt nog met 1 been, en soms zelfs nog met allebei, in de ‘oude tijd’, ook ik denk beheersmatig en vanuit systemen en kijk niet oordeelloos naar die ander. De leergang heeft me echt aanknopings-punten gegeven om anders te gaan denken en kijken. En ik heb geleerd te luisteren en te observeren.
Wat betreft mijn casus heb ik geleerd dat het veld waarin ik opereer vele male complexer is dan ik dacht, ik had het voor mezelf in feite plat geslagen (waarschijnlijk om de dynamiek te kunnen ‘handelen’). Maar door het te versimpelen zie je de nuance niet meer en juist in de nuance zitten aanknopingspunten voor verandering. Een belangrijk leerpunt over mijn casus is dat we schizofreen zijn in onze communicatie naar de zorgaanbieders. We noemen hen partners maar communiceren beheersmatig. Ook zijn we niet samen verantwoordelijk voor de beleidscyclus”.
Bijdrage aan organisatie:
“De why centraal stellen in de gesprekken en acties met de zorgaanbieders, echt het gesprek aangaan en verkennen of we wel dezelfde why hebben. Daarbij goed te luisteren en niet te oordelen. Proberen mezelf en de collega’s te stimuleren om eenduidig te zijn in onze communicatie en daarin af te stappen van de beheersmatige optiek maar een open en nieuwsgierige houding aan te nemen.
We communiceren in mijn vakgebied vooral over wat en hoe en niet over het waarom. Terwijl de nieuwe Wmo toch echt een duidelijke why kent: ‘door zorg dichtbij organiseren een betere kwaliteit van leven realiseren voor kwetsbare inwoners realiseren’ . Maar al heel snel na de invoering in 2015 zijn we hier van weggedreven, door het budgettaire kader, door uitspraken van de rechter, door negatieve artikelen in de media.
Ik wil een bijdrage leveren aan het weer centraal stellen van de bedoeling van de Wmo. Ik wil bijdragen aan het creëren van een gemeenschappelijke waarde in het sociaal domein, zodat we er met zijn allen toe doen voor die kwetsbare inwoner. Samen eigenaar zijn van de maatschappelijke opgave. Onze huidige manier van ‘omgaan’ met de zorgaanbieders bevordert dat niet. Ik wil eraan bijdragen om dat te veranderen door kritische vragen te stellen aan mezelf en aan mijn (regionale) collega’s”.